به دمي پاي زمين ام ، به دمي بال زمان

به دمي پاي زمين ام ، به دمي بال زمان

***

هر نفس ميدهد از

محفل رندان خبري

به بري ،يا كه سري ،

در سمعي، يا نظري

به كجا بال زني،

تا به كجا راه زني

به در خانه نشين ،

تا كه بگيري ثمري

رفتي از خويش برون ،

خسته و پيرانه شوي

نفس ات را بنشان ،

تا كه ببيني قمري

نفس ات را بنشاني و ز دل

حلقه بري

به دم پرده زني ،

نيك ببيني نظري

نظري، در سفري ،

هم سفري هم حضري

بصري، چشم و سري،

چشمه چشم و نظري

هم در آيينه تويي ،

هم صور دور و بري

همه مخلوق تو اند ،

خالق صور و صوري

هر چه غي گشته نظر،

حي و تَر و تازه كني

دل ظلمت بشكافي ،

شه و شمس و قمري

شريان ام ،غليان ام ،

طيران ام ،طيران

به دمي پاي زمين ام ،

به دمي بال زمان

روشنا آمده ام ،

حي و يقين،

وحي زمان

كاتب سر انالحق شده ام ،

گشته عيان 

***

ناصر طا هری بشرویه . روشنا

http://s7.picofile.com/file/8382410326/121_5.jpg

به دمي پاي زمين ام ، به دمي بال زمان

عشق، آخر سجده گاه آدمی ست.